Kontakt

DRK-Seniorenzentrum Kaiserslautern
An der Feuerwache 7-9
67663 Kaiserslautern
T: (06 31) 30 39 0
F: (06 31) 30 39 10 39

Gabriele Huber
Hausleitung
Tel.: 0631 - 3039 - 1001 oder 2200
Mailkontakt

Beate Ruffing
Pflegedienstleitung
Tel.: 0631 - 3039 - 2206
Mailkontakt

Gedichte un Gschichte in Pälzer Mundart

Wann is mer Pälzer? (Paul Tremmel)

Muß mer hier gebore sei?
Un gedaaft mit Pälzer Wei?
Muß mer schunn seit Generatione,
in de Palz vielleicht gar wohne?

Nee - ehr Leit es is doch richtig:
Ganz allee es Herz is wichtig,
wer sich zu de Palz bekennt,
der werd Pälzer dann genennt.

Pälzer Blut is immer frisch,
denn es is jo e Gemisch,
Pälzer henn - des is doch wohr,
schwarze, braune, blonde Hoor.

Ja ehr Leit - so musses sei,
immer neies Blut debei.
Weltweit offe allezeit,
immer voller Gaschtlichkeit,
war die Palz seit alle Zeite,
dorum kammer se beneide.

Wer do wohnt - un liebt des Land,
werd als Pälzer anerkannt.
Macht de Palz mer nie e Schann,
is mer ach en Pälzer dann!

Noch ebbes (Helmut Metzger)

"Ebbes"? Ja des is halt Ebbes! Aus "Ebbes", do kann mer ebbes mache! Wann 'n junger Borsch heirate will, dann muß er sich ebbes suche: E Mädche, wu ebbes hot un wu ebbes kann un wu ebbes mitbringt! Wann er dann so ebbes gfunne hot, dan hot er "Ebbes"! Ebbes for's Herz, ebbes for's Gemüt, ebbes for's ganze Lewe!

Dann werd die Hochzisch gfeiert. Un die derf aa ebbes koschte, domit mer sieht, daß aa ebbes deheem is! Dann mer wäß jo: Do wu ebbes is, kummt gewähnlich noch ebbes dezu! Dann geht mer uff die Hochzischrääs. Do sieht mer ebbes, do erlebt mer ebbes, do kann mer ebbes kaafe un darum aa ebbes mitbringe!

Un die Zeit geht weiter! Uff eemol erwartet mer ebbes. Die Nochberschaft hot nadierlich längscht ebbes gemerkt un pischbert:"Ich glaab, die kriegen schun ebbes! Ja ich glaab, die hen schun ebbes!" Schließlich kriegen se wärklich ebbes un dann hen se tatsächlich ebbes! Awer des gibt dann ebbes:

Wann der Bu im Bettche liggt un greint, dann fehlt 'm ebbes. Wann er Hunger hot, dann kriegt er ebbes. Un wann er trotzdem weiter greint, dann fehlt 'm ebbes anneres, dann fehlt 'm wärklich ebbes! Vielleicht hot er aa bloß ebbes gemacht!. Wann des Bu'che dann greeßer is, dann kummt's in die Schul, daß es aa ebbes lernt. Un wann de Herr Lehrer ebbes frogt un's wäß ebbes nit, dann kriegt's ebbes uff die Finger odder gar ebbes hinnedruff! Kummt der Bu dann aus de Schul, dut mer'n in die Lehr, daß er aa ebbes lernt un ebbes kann un ebbes versteht un ebbes verdient - un wann er speeter 'n alter Mann is, daß er noch ebbes zu lewe un ebbes zu beiße hot!'s gibt Leit, die meenen, sie wißten ebbes, sie kennten ebbes un sie wären ebbes! Am beschte awer is es, wann mer do hinne im Geldbeitel ebbes drin hot!

Mer heben's Glas un sin kee Debbes, 'n guter Schluck is aa schun ebbes!

Die Weltachs (Paul Münch)

Wann jemand uf de Infall käm, die Achs vun unserm Weltsyschtem genau un dipplich auszurechne un in die Landkart einzuzechne, do käm's eraus, daß akkerat im Mittelpunkt vum Pälzer Staat, der Punkt leit, der wo ganz gewiß die Hauptsach uf' em Weltall is, der Punkt wo alles sich drum dreht, was uf der weite Welt besteht. Dort werd die Weltachs ingeschmeert, un uffgebaßt daß nix passeert Was in de Weltelaaf am End, e kleeni Steerung bringe kennt..... O weh! O weh! Wär des e Schlag, wann plötzlich ame scheene Dag Mer Pälzer Leit de Rappel kräte, un mir nix, dir nix streike däte! Das Unglick wäe nit auszumole: Do dät uns all de Guguck hole: Die Erd, die Sunn, de Mond un alles, das krät am selbe Dag de Dalles. Im ganze Weltall dät's do bollere, un alles durchenanner kollere. Do gäbs ee Riesekuddelmuddel, die Milchstroß gäb e Mordsgeschnuddel un all des scheene Schöpfungs-Sach, hätt alles rutzebutz die Krach.

Und drum sa't unser Herrgott a, schu glei am vierte Schöpfungsda': ...Jetzt braich ich Mensche, wo's versteht, mit meiner Weltachs umzugehn. Mit Hern im Kopp, mit Pflicht un Ehr, Korzum! Die Pälzer missen her; Die missen dann die Weltachs schmeere, un's Kugellager repareere. "Un", sat't er, " dann werd's ingericht, dass alles in der Weltgeschicht, beim Pälzer Volk im Pälzer Staat, sein Ursprung un sein Fortgang hat.' So sa't er. Un so is kumm. Un um die Weltachs rundherum, di hockt seit viele dausend Johr.

Sei Pälzer Volk un sorgt defor bei Dag und Nacht un frih un spät, daß Gottes Weltall richtig geht. Un dass es Weltall werd gelenkt, so wie sich's Gott hat ausgedenkt. Un was nit in der Palz bassert, is Newesach un hat kee Wert.

Die Weihnachtsgschicht uff Pälzisch (Paul Tremmel)

Sellemols - wie de Auguscht in Rom Kaiser war un en gewisse Cyrius war Schtatthalter in Syrie un enner namens Herodes war de Könich vun Judäa, do hott emol de Kaiser a'geordent, daß sei ganzes Volk gezält werre soll - un daß jeder dorthie soll wu er uff die Welt kumme is for sich uffschreiwe zu losse. Schließlich hott ach domols schunn en Kaiser wisse welle, was so an Schteire eizutreiwe wär. Also is jetzt jeder dort anne wu er her war un hott sich eitrache losse. In Nazareth in Galiläa hott en Zimmermann gelebt namens Josepp mit seine're Braut Maria. Die war in annere Umschtänd, awer net vun ihm sondern vum heilige Geischt, was awwer in dem Fall g'schtimmt hott. Die zwee henn ehr Bündel genumme un sinn nüwwer uff Judäa - noch Bethlehem - wu de Sepp her war. Des Bethlehem war bekannt durch de David un aus dem seiner Sippschaft hott de Joseph ach herg'schtammt. Folglich hott er sich dort eitrache losse müsse. Die zwee sinn in schtockdunkler Nacht a'kumme un henn ach net viel druff g'hatt, dennetwege hott dann ach jeder Herbergwert hortich abgewunke, wann se g'frogt henn ob se üwwer Nacht e Zimmer kriehje kennte. Dann ist noch dezukurnme, daß de Maria ehr erschte Wehe krieht hott un dasses ziemlich kalt war. Die zwee henn dann in ihrer Not draus im Feld Unnerschlupp g'funne - imme alde Schoofschtall. De Josepp hott hortich e bissel was aus Heu und Schtroh zurechtgemacht und die Maria hott e herziges liewes Büwel uff die Welt gebrocht. Sie hott's in mitgebrochte Winnle gewickelt un em de Name Jesus gewwe - wie se's vumme Engel uffgetrache krieht g'hatt hott. Hinne aus dem Stall is en Ochs un en Esel kumme un henn des Boppel betracht un dobei mit ehrm Odem warm g'halte. Un de Sepp un die Maria waren ganz glücklich, daß alles so glatt abgange is. Draus im Freie - bei ehre Schoof - henn e paar Schoofhert Wach g'halte un denne is uff emol en große Engel erschiene. Ach Gott henn die Angscht g'hatt. Doch der Engel hott gemehnt sie sollen sich net ferschte, er hätt e gutie Nachricht - wu praktisch 's ganze Volk a'ging: "Heit is in Bethlehem de Heiland uff die Welt kumme - des isch Chrischtus der Herr un Erlöser! " Dann hott er g'saat sie solltenmol gugge gehe, es wär imme Schtall - do dehten se in 're Kripp e klee Boppel finne - un des wär de Erlöser.

In dem Moment sinn zu dem Engel noch en ganze Haufe annere erschiene - un dann henn se allminanner g'sunge: Ehre sei Gott in der Höhe - un Frieden den Menschen auf Erden, die guten Willens sind! Dann isses uff emol ganz hell worre. Die Schoofhert henn zusammengeraamt un sinn los - un henn tatsächlich des klee Boppel jefunne un sich nadierlich riesig g'frääd un dann henn se sich niedergekniet un henn's a'gebet. Un vun dem bissel wu 'se g'hatt henn - do henn 'se em Josepp un de Maria noch was abgewwe, so daß die zwee for's Erschte mol was zu esse g'hatt henn. E paar Woche denoch sinn drei vornehme g'scheite Herre in die Gegend kumme un henn die Leit noch dem neigeborene Kind g'frogt. Es wäre'ne dehääm im Morgenland en große Schtern erschiene un hätt's 'ne a'gezeigt - mit dem Kind - un dorum müßt des sei. Mer hott die drei zum Könich g'schickt. Wie der des vun dem Kind g'höört hott - wu de Erlöser wär, uff denn wu Alles gewart hott, do isser nadierlich arg verschrocke un furchtbar eifersüchtig worre. Awwer gerisse wie er war, do hott er gemehnt, die drei sollten des Boppel suche unnem Bescheid gewwe - er käm's dann ach abete. In Wirklichkeit wollt der schofel Herodes - wann enner schunn Herodes hääßt - des Kind umbringe losse um so die Konkurrenz fer sein wackliche Thron auszuschalten. Die drei nowele Herre henn dann des Jesuskind tatsächlich g'funne in seim Schtall, henn's als zukünfticher Erlöser a'gebet unnem en Haufe schöne Sache dogelosst. Sie sinn dann awwer hinnerum hääm, weil se dem Herodes net getraut henn. No - hott de Herodes gedenkt - wie er des inne worre is: Wann ich des Jesukind net finn, noht loss ich alle klenne Buwe unner zwee Johr umbringe, do werd's schunn debei sei. Un so hotts der Coochem dann ach gemacht. Alle klenne Büwelcher dohtschlachte losse. Genützt hott em sei Schandtat garnix, denn de heilich Josepp hott vumme Engel en Tip krieht - un ist bei Nacht und Newwel nüwwer uff Ägypte - wu de Herodes nix zu melde g'hatt hott. Na der Lumbes hott dann ach nimmie lang glebt un is ganz elendich g'schtorwe - was em ach recht g'schehe hott. Un wie er doht war ist de heilich Josepp mit de Maria un em Jesuskind wieder uff Galiläa noch Nazareth. Dort is des Kind uffgewachse - is jeden Dag älder un g'scheiter worre un hott em heilich Josepp un de Mutter Gottes arg viel Frääd gemacht